Er zijn van die ochtenden waarop je de krant openslaat en denkt: waar is de satire gebleven, als de realiteit zΓ³ potsierlijk is? Neem nou De Telegraaf. De krant van Wierd Duk en de gecorrumpeerde Belgische uitgeverij DPG. Ooit het zelfverklaarde bastion van de volksstem, tegenwoordig niet meer dan een gelamineerde folder voor de krijgshaftige VVD-vleugel.
Op pagina grootformaat: Ruben Brekelmans, demissionair minister van Defensie, poserend alsof hij zojuist eigenhandig vrede in Europa heeft ondertekend. In werkelijkheid is hij daar om 500 miljoen euro aan belastinggeld gladjes over te hevelen naar de Amerikaanse wapenindustrie. En De Telegraaf? Die klapt er een kop boven: “Poetin met dwang aan tafel krijgen.”
Subtiel als een clusterbom op een vredesconferentie.
Fijn dat De Telegraaf ons de diplomatieke lijn van de toekomst uitlegt: geen gesprekken, geen compromissen, geen context, gewoon Patriots sturen, raketten lanceren en hopen dat Poetin onderweg naar de onderhandelingstafel geen omweg via Polen maakt.
Wie hier vraagtekens bij zet, is meteen verdacht. Kritiek is laf, nuance of diplomatie iets voor yoghurt etende Europeanen zonder ruggengraat. De ware man schudt de NAVO-hand, opent de schatkist en tikt “steun aan OekraΓ―ne” aan, al weet niemand nog wat dat inhoudt.
Brekelmans, fulltime NAVO-vazal, mag zich in deze opgeblazen PR-productie presenteren als de George C. Scott van de polder. De Telegraaf schrijft het zonder blikken of blozen op. Nederland is namelijk, het eerste NAVO-land dat meedoet aan het Amerikaanse PURL-programma. Klinkt als een hippe investeringsapp, is gewoon een spreadsheet vol bestellingen bij Lockheed Martin.
En wie duikt zoals altijd op in de coulissen? NAVO-opperhoofd Mark Rutte. Sinds zijn promotie tot trans-Atlantisch ceremoniemeester van de orde is hij niet meer weg te slaan van de wapenbeurzen. Vlaggetje hier, generaal daar, en vooral: veel brede glimlachen, geen vragen. De Telegraaf noemt hem nauwelijks, maar zijn geest waart rond als een onuitgesproken bijlage bij elk opiniestuk: het Rutte-doctrine van meedoen is belangrijker dan nadenken.
Intussen brandt OekraΓ―ne verder, worden internationale spelregels herschreven door drones, en stelt de grootste krant van Nederland zich op als hofleverancier van het oorlogsnarratief. Geen woord over de prijs die OekraΓ―ners werkelijk betalen. Geen enkele analyse over het gevaar van escalatie. Geen besef dat Nederland geen imperium is, maar een belastingbetaler met een opgeblazen moreel ego, gereflecteerd in de lachspiegels van de Haagsche kermis.
Maar ja, in de wereld van De Telegraaf is wapenleverantie morele superioriteit, NAVO-trouw nationale trots, en twijfel een vorm van landverraad. Abonnees maken plaats voor subsidie, en oorlog verkoopt altijd beter dan nuance.
Als dit journalistiek is, dan is een NAVO-persbericht poΓ«zie. En deze column een bijbeltekst.
πSteun Max op: http://max1909.backme.org
Geen opmerkingen:
Een reactie posten