Nr 33 te diep gezonken: welnee!
Na een lange droge, zonnige en warme periode kwam de eerste bui met regen van betekenis als een zegen. Mijn wollige vrienden Bo en Eddy eten ook graag lekker en het dorre droge gras in hun wei wordt nu snel mals en frisgroen met een heerlijke Zeeuwse zilte smaak. Echter regen komt altijd ongelegen. Regen went nooit en al snel heb ik er letterlijk de pleuris aan, vooral als ik op de fiets zit of een prachtige uitspatting geplanned heb met de Bianchi.
De heren (natuur)geleerden juichen de bakken neerslag echter royaal toe. Het te lage grondwaterpeil in hun ogen kan dan weer stijgen. Te laag, te hoog, te koud, te warm, te droog, te nat...Eigenlijk word ik er een beetje moe van. Dat eindeloze gemieter over het klimaat. Alsof wij als nietige wezens daar iets aan zouden kunnen doen: waanzin. Het klimaat is toch al (miljoenen) jaren aan verandering onderhevig!? Vooral door de stand van de zon. Klimaat is score van een langjarig gemiddelde. Van ijstijden naar toendra of woestijn en weer terug.
Na een barre natte winter en een groot stuk van het voorjaar mocht het ook wel eens een langere periode gewoon droog en fraai weer zijn. Dat noemen ze in evenwicht. De natuur komt altijd in evenwicht. Soms met extremen. Mensen willen toch ook in balans zijn!?
Het was volop genieten van een overdosis aan zonnenstralen. Pure compensatie na maandenlange kwellingen aan (storm)wind en regen.
Het zonnetje komt altijd terug. Dat zal nu ook zijn, vroeg of laat.
Alles willen wij mensen in getallen vastleggen. Kijk hier naar deze grondwaterpeilmeter. Geef de vakjes kleuren en de toon is gezet. In dit geval dus code rood. Diep in het rood zelfs. Tsja...het is maar net hoe je de schaal indeelt...Dat het grondwater een peil heeft is een feit, maar het is maar net door welke bril van belang je kijkt...In feite kun je er dus geen kleurcodes aanhangen...laat staan meten of het te laag of te hoog is...
Mijn toeters aan bellen en meters op de Bianchi heb ik al vele jaren geleden er af gesodemieterd...Getallen zijn leuk, zoals bijvoorbeeld deze grondwaterpeilmeter, maar het tast het gevoel en emotie teveel aan. Ik wil niet zitten cijferen en prakiseren op de fiets, ik wil genieten...vechten tegen de elementen. Ik wil niet in getallen vastleggen hoe hoog mijn vormpeil aan inhoud en of kracht is. Ik wil dat voelen. Naar mijn lichaam luisteren. Geen kleurcodes die aangeven hoe de innerlijk Gustav erbij staat...wel een glimlach, bravoure...of een grimas...
Dan toch een getalletje: op naar nummertje 34! Nee geen stikstof- of CO2 meters en ook geen opiniepeilingen...
Buiige, koele dag begin augustus '23
Gustav
