Het gehannes met de klimaatakkoorden maakt akelig duidelijk hoe ons politieke proces van de polder in het moeras is beland. De akkoorden zijn zo vergaand, dat het leven van het grootste deel van de bevolking ontwricht zal worden.
De elektriciteitsproductie in centrales moet enorm toenemen, zo is inmiddels duidelijk, teneinde elektrisch te kunnen koken, warmtepompen aan het draaien te krijgen waarmee gasgestookte verwarmingsinstallaties worden vervangen, en de Tesla te laten rijden. Ja, u leest dat goed: we moeten meer elektriciteit gaan produceren om fossielloos te worden. En hoe doen we dat? Met onder meer geΓ―mporteerd gas! Dit heet in normale mensentaal zelfbedrog.
Dat zelfbedrog zien we dagelijks ook op de weg. Het lijkt erop dat elektrische auto’s geen uitlaatpijpen hebben, maar dat is niet zo: ze zijn zichtbaar bij elektriciteitscentrales. Daar ziet u uit hoge torens de uitlaatgassen van de Tesla’s de lucht in walmen. En omdat het opwekken van elektriciteit in die centrales minder efficiΓ«nt is dan het benzineverbruik door een moderne verbrandingsmotor, doet die Teslarijder aan heerlijk zelfbedrog, of misschien weet hij het wel, maar interesseert het hem niet omdat hij dankzij subsidies, ofwel dankzij de belastingbetaler, breed kan zitten.
Boekhoudkundig
Toen de Nederlandse Spoorwegen, en enige tijd later ook Schiphol, bekendmaakten dat zij over waren gegaan op groene stroom, belde ik de NS-woordvoerder omdat ik wilde weten of de NS speciale kabels had laten aanleggen naar windparken op zee of naar watercentrales in Noorwegen. Maar dat was niet het geval. Het ging om een boekhoudkundig dingetje: wat zij verbruikten werd toegevoegd aan het net, dat daarmee een fractie groener werd. De NS en Schiphol gebruiken dus dezelfde stroom als u en ik; het bericht dat ze nu ’groen’ zijn, is dus misleidend. Maar qua ’branding’ was dat goed: iedereen wil groen zijn, toch?
Ook doen we aan het verbranden van zogenoemde ’biomassa’ in onze elektriciteitscentrales. Die biomassa wordt gemaakt van hout uit Noord-Amerika of ScandinaviΓ«. We verstoken dus voor het opwekken van elektriciteit gesubsidieerde houtpulp, wat vervuilender is dan gas of kolen, en we houden onszelf voor dat dat verbrandingsproces groen is, want we gaan bomen planten en die groeien straks zo hard, dat ze de CO2-uitstoot van de biomassa gaan compenseren. Wat een briljant bedachte vorm van zelfbedrog is dit!
We zetten inmiddels de polders en de Noordzee vol met afzichtelijke windmolens. Het kan straks gebeuren dat het niet waait bij een koude, wolkeloze nacht, en dan kunnen we wachten op het aanslaan van de warmtepompen (die relatief weinig warmte produceren), maar die zullen stil blijven, tenzij we elektriciteit uit bijvoorbeeld de Franse kerncentrales importeren.
De gesprekken over het klimaat – dat is geen constant gegeven, overigens: wat we het klimaat noemen is een mateloos ingewikkeld en voortdurend veranderend proces van ontelbare elementen dat zich uitstrekt over miljoenen jaren – brengen een intrigerend gezelschap bij elkaar onder leiding van Ed Nijpels. Nijpels is een sympathieke man met veel bestuurderservaring, maar hij staat niet echt bekend om een ingehouden, sacrale, CO2-loze leefstijl. Rob Jetten, de barbiepop die nu de Kamerfractie van D66 leidt, is ook niet bang voor een vliegvakantie naar AziΓ«. Milieugroepen en industriΓ«len kunnen zich allemaal in de akkoorden vinden, en als zoiets gebeurt, moet je oppassen, want dan zie je de omtrekken van een hypocriet monsterakkoord.
Het klimaat stoort zich niet aan landsgrenzen. Wij kunnen ons land opheffen en geen grammetje CO2 meer uitstoten, en dan nog blijft de uitstoot wereldwijd toenemen omdat er een directe link is tussen welvaart en de toename van het verbranden van fossiele brandstoffen. Willen we op den duur echt schone en betrouwbare brandstof? Dan moeten we naar de moderne vormen van kernenergie kijken. Maar dat doen we niet.
Als je bedenkt dat de Nederlandse klimaatakkoorden in 2100 een nietszeggende reductie van de temperatuur op aarde van 0,0003 graden teweeg kunnen brengen, weet je dat dit om iets anders gaat: om een ritueel. Een boetedoeningsritueel voor onze consumptie en welvaart, voor onze overheersing en exploitatie van de natuur. Ik vind dat we ons hiervoor niet hoeven te geselen. De menselijke beschaving wordt door één overheersende gedachte geleid: de natuur te beheersen. En dat is een schitterende opgave.
Leon de Winter, de Telegraaf
